ईसा पूर्व दोश्रो शताब्दीमा शासन-सत्तामा रहेको छिन राज-वंश चीनको इतिहासमा पहिलो एकीकृत सामन्ती राज-वंश हो। चीनको विश्वविख्यात लामो पर्खालको प्रारम्भिक रुप यसै राज-वंश कालमा तयार भएको थियो। तर दुइ पुस्ताका सम्राट बाबु र छोराले निरंकुश शासन चलाएका कारण छिन राज-वंशको रजाइ पन्ध्र वर्षसम्म मात्र कायम रहेको थियो। छिन राज-वंशको अन्तकालमा धेरै ठाउँमा किसानहरुको विद्रोह मच्चिएको थियो र निकै वीर व्यक्तित्व पनि देखा परेका थिए। हान सिङ तीमध्येका एकजना नामी सेनानी थिए।

        हान सिङको जन्म एउटा गरीब परीवारमा भएको थियो। उनी सानै हुँदा उनका बा-आमाको मृत्यु भएको थियो। शुरु-शुरुमा उनी न व्यापार गर्न जान्दथे, न त खेतापाती नै। उनले सधैंजसो एक छाक खाएपछि अर्को छाकमा के खाउँ भन्ने स्थितिको सामना गर्नुपरिरहेको थियो। परिणामस्वरुप उनी सहजै अर्काको तिरस्कारको पात्र बन्न विवश थिए। चिनाजान भएका एकजना स्थानीय हाकिमका घरमा उनी धेरै पटक खाना खान गएकाले ती हाकिमकी श्रीमतीले पनि उनलाई घृणा गरेर कति चोटि त जानी-जानी नियमित समय अगावै खाना खाएर सिध्याउने गरिन् र हान सिङ त्यहाँ पुगेर पनि खान नपाउने अप्ठ्यारो स्थितिमा परे। यस्तो स्थितिका कारण असाध्यै मुरमुरिएर हान सिङले निज हाकिमसितको सम्बन्धलाई तोडे पनि।

        कुनै शीप नलागेपछि हान सिङ पेट पाल्नका लागि त्यहाँको ह्वाइ श्वै खोलामा बल्छी लिएर माछा मार्न गए। त्यहाँ लुगा धोइरहेकी एउटी बूढी आमाले त्यस विचराले केही पनि खान नपाएको देखेर आफ्नै लागि ल्याएको खाना बाँडेर खाइन। दर्जनौं दिनसम्म लगातार यसो भएपछि हान सिङले निकै प्रभावित भएर बूढी आमालाई भने: "कुनै न कुनै दिन मैले अवश्य पनि हजूरको यो गुनको भार चुकाइछाड्नेछु।" बूढी आमाले यो कुरा सुनेर रीसाउँदै भनिन: "गुनको भार चुकाउने कुरा नगर। तिमी बलियो पुरुष भएर पनि आफूलाई पाल्न नसकेको देखेर नै मैले दया लागेर खुवाउने गरेकी हुँ।" यो कुरा सुनेपछि हान सिङ अति लज्जित भए र जसरी भए पनि केही गरेर देखाउनुपर्ने संकल्प लिए।

        हान सिङको जन्मथलो ह्वाइ-इनका केही जवानहरुले उनलाई हेला गर्नेगर्दथे। एक दिन त्यहाँको एउटा ठिटाले अग्लो जिउडाल भएको हान सिङले जहिले पनि साथमा खड्‍ग लिनेगरेको देखेर उ कातर भएका कारण यसो गरेको होला भन्ठान्यो, अनि धेरै बटुवाहरुको आवत-जावत भैरहेको बजारमा हान सिङलाई छेकेर भन्यो: "तिमी साहसी छौ भने खड्‍ग निकालेर ममाथि प्रहार गर, तिमी डरछेरुवा हौ भने मेरो टाङमुनिबाट छिरेर जाऊ।" चारैतिर तमाशा हेर्न बसिरहेका मानिसहरु सबैले यो जानी-जानी निहुँ खोजेर हान सिङको नाक काट्न खोजिएको हो भन्ने कुरा राम्ररी बुझेका थिए। अब हेरौं, हान सिङले के गर्ला, कसो गर्ला। हान सिङले निकै बेरसम्म सोचे र त्यसपछि केही पनि नबोलिकन त्यस ठिटाको टाङमुनिबाट छिरे। यो देखेर वरिपरिका सबै मानिसहरु पेट मिची-मिची हाँस्नथाले। यो हान सिङ पक्कै पनि हिम्मतहारा मान्छे हो भन्ने कुरा उनिहरुले मनमनै सोचे। यो नै आजसम्म पनि चर्चित भइरहेको "टाङमुनिबाट छिरेर जाने अपमान" शिर्षकको कथा हो।

         वास्तवमा हान सिङ एउटा निकै चतुर बुद्धि भएको व्यक्तित्व थियो। उनले तात्कालीन समाजमा राजसत्ता फेरबदल हुनलागेको अवस्थामा परिरहेको अनुभव गरेकाले आफूलाई देखाउने दिन जरुर आउनेछ भन्ने विश्वास संगालेर दत्तचित्त भएर जंगी शास्त्रको अध्ययन गर्नुका साथै लड्ने-जुध्ने शक्ति बढाउन घुँडा धसेर कसरत पनि गरिरहेका थिए। ईसा पूर्व 209 सालमा देशका विभिन्न ठाउँमा छिन राज-वंशको रजाईंविरुद्ध किसान विद्रोह मच्चिएको थियो। त्यति बेला हान सिङ पनि तीमध्येका एउटा शक्तिशाली सेनामा सहभागी भए। सो सेनाका नायक पछि अर्को राज-वंशका संस्थापक बन्न पुगेका सम्राट लिउ पाङ नै हुन्। शुरु-शुरुमा हान सिङले सेनाका लागि खाद्यान्न तथा अरु सामग्री पठाउने कामको जिम्मा लिने तल्लो दर्जाको हुद्दा भएर काम गरे। यसबाट उनि सन्तुष्ट थिएनन। पछि लिउ पाङका सल्लाहकार स्याओ हसित उनको चिनाजान भयो। ती दुबैले बेलाबखतमा समसामयिक राजनीतिक तथा सैनिक मामिला बारे छलफल पनि गर्नेगर्दथे। स्याओ हले हान सिङ एकजना योग्य व्यक्ति भएको कुरा बुझेपछि लिउ पाङ समक्ष सिफारिश गर्न निकै प्रयत्न गरे तापनि त्यति सफलता पाउन सकेनन।

         हतोत्साहित भएका हान सिङले एक दिन अर्को सेनामा सेवा गर्ने विचार गरेर अरुले चाल नपाउने गरी लिउ पाङको सेना छाडे। स्याओ हले यो कुरा सुन्नासाथ लिउ पाङलाई भन्न नभ्याउँदै घोडा चढेर हान सिङलाई लखेट्न गए। लिउ पाङले खबर पाएपछि यी दुइजना भागेर गएका होलान भनेर मनमनै सोचे। तर दुइ दिनपछि स्याओ ह तथा हान सिङ फर्केर आए। लिउ पाङले चकित र हर्षित भई के भयो भनेर स्याओ हलाई सोधे। स्याओ हले "म अन्तै जानखोजेका व्यक्तिलाई हजुरका लागि फर्काउन गएको" भनेर जवाफ दिए।

         लिउ पाङले त्यति बुझ्न नसकी फेरि सोधे--"पहिले त दर्जनौं रथीसथी भागिसक्दा पनि तपाईंले यसो गर्नुभएन। यो हान सिङलाई फर्काउन मात्र यस्तो दुःख गर्नुभएको किन हँ?" स्याओ हको जवाफ थियो: "पहिले भागेर गएका ती रथीसथी साधारण मानिस भएकाले त्यस्ता मानिस फेरि-फेरि पनि पाउन सजिलो हुन्छ। तर हान सिङजस्ता मानिसलाई पाउन गाह्रो हुन्छ, यो एउटा अद्भूत व्यक्तित्व हो। हजूर सबै ठाउँ आफ्नो कब्जामा पार्न चाहनुहुन्छ भने महत्वपूर्ण काम बारेमा हजूरसँग कुरा गर्नसक्ने हान सिङ वाह्यक अर्को को छ र?" लिउ पाङले भने--"त्यसो भए उनलाई रथी बनाएर तपाईंकहाँ पठाइदिउँ?" स्याओ हले फेरि जोड दिएर भने--"मलाई लाग्छ, साधारण रथी भएर यहाँ बस्न उनी मान्दैनन।"

         लिउ पाङले "ल ठीक छ, त्यसो भए उनलाई महासेनानी नियुक्त गरिदिन्छु" भने। यसरी हान सिङ खाद्यान्न आपूर्ति गर्ने कामको जिम्मा लिने तल्लो दर्जाको हुद्दाबाट सेनापति बन्न पुगे। पछि लिउ पाङलाई सम्पूर्ण देशको शासनसत्ता हत्याउन सहयोग गर्ने सिलसिलामा उनले हरेक लडाईंमा विजय हासिल गरी उल्लेखनीय कीर्ति स्थापित गरेका थिए।