رهبری و کنترل سرزمین بزرگی همچون چین با جمعیت میلیاردی اش بدون تردید گذشته از شاق و دشوار بودنش، امری هنرمندانه است!
شی جین پینگ و همراهانش هنرمندانه بر امور کشور نظارت دارند و چرخ های مملکت را به خوبی می چرخانند. امااگر همراهی و همدلی مردم این سرزمین نبود چنین امری محقق می شد؟ آیا چنین زندگی مسالمت آمیزی نیاز به فداکاری مردم و رهبرانشان ندارد؟
"وانگ جی تسای" نمونه ای از میلیون ها انسان میهن پرستی است که سال های جوانی خود را در حفاظت از جزیره ای دور از آبادی ها و پیشرفت های عصر به پاسداری گذراند و در این راه جان سپرد... او که اخیرا از سوی رییس جمهوری و مقامات مورد ستایش قرار گرفت و به الگویی برای دوران لقب پیدا کرد، مشتی نمونه ی خروار است که روحیه میهن پرستانه، دلاورانه و فدارکارانه مردان و زنان چین را نشان می دهد!
نظر شما چیست، آیا داشتن چنین روحیاتی از مردم یک دیار برای حفظ آن دیار ارزشمند و مهم است؟ احساس شما نسبت به وطن خود چیست؟