طبق گزارش رویترز در 28 خرداد/جوزا، 18 ژوئن ، مایک روبیو عضو مجلس سنای آمریکا یک روز پیش طرح قانونی را ارائه داد که در آن خواستار اصلاح قانون مجوز دفاع ملی آمریکا ان دی اِی اِی شده تا شرکت هوا وی چین از درخواست حق اختراع و پیگیری جبران خسارت از شرکتهای آمریکایی در دادگاههای این کشور ممنوع شود.
این خبر مردم سراسر جهان از جمله کاربران اینترنت در آمریکایی را به حیرت انداخته است. باورنکردنیتر این که این عضو مجلس سنای امریکا که خود را حافظ و مدافع حق مالکیت معنوی می داند، علناً می گوید که با اصلاح قانون، باید مانع دفاع یک شرکت خارجی از حقوق خود طبق قوانین آمریکا شد. این دزدی علنی حق مالکیت معنوی و دستاورد اختراع دیگر کشورهاست. شرکتهای خارجی باید برای حق اختراع امریکا هزینه پرداخت کنند، اما آنها نمی توانند از امریکا حق انحصاری درخواست کنند. اگر این منش سلطه جویانه، راهزن مآبانه و اوباشانه نیست، پس چیست؟
مایک روبیو به عنوان تندروترین فرد ضد چینی در حزب جمهوریخواه آمریکا، همیشه اتهاماتی مانند سرقت حق مالکیت معنوی آمریکا به چین وارد می کند و هوا وی را تهدیدی بزرگ و شدید علیه امنیت ملی آمریکا معرفی و تبلیغ می کند. اما وقتی شرکت هوا وی طبق قانون از ورایزون، شرکت فعال در شبکۀ همراه آمریکا می خواهد بیش از یک میلیارد دلار حق انحصاری هوا وی را بپردازد، همان روبیو اتهامات دیوانه وارش به چین را فراموش می کند و حتی هوا وی را «اوباش انحصاری» می خواند و بلافاصله با طرح اصلاح قانون می خواهد هوا وی را کلاً از درخواست هزینۀ انحصار خود منع کند.
این فن تغییر نقاب که هیچ نشانی از اخلاق حرفه ای در خود ندارد، نشان می دهد که این آقا در مسألۀ حق مالکیت معنوی یک بام و دو هوا است؛ یعنی وقتی شرکتهای خارجی از حق اختراع امریکا استفاده می کنند، او بر طبل اهمیت و حمایت از حفظ حق مالکیت معنوی برای امریکا می کوبد، ولی وقتی شرکتهای امریکایی از حق انحصاری کشورهای دیگر استفاده می کنند، او نقاب دوم را رو می کند و دیگر حساب و کتاب سرش نمی شود. در چشمان نقاب دوم او فقط منافع سیاسی دیده می شود.
به نظر روبیو و امثالش، حفاظت از حق مالکیت معنوی فقط ابزاریست که زمان و مکان و راه استفاده از آن به افرادی مثل آنها بستگی دارد. آنها فقط حرف می زنند و به این کار ادامه می دهند، ولی این طرح قانونی غیرمنطقی، چهرۀ امریکا را خراب کرده است، زیرا دیگر به گوش و اطلاع جهانیان رسیده که امریکا در مسألۀ حفاظت از حق مالکیت معنوی همیشه معیار دوگانه در پیش می گیرد.
