กำแพงเมืองจีน ก่อสร้างขึ้นสมัยราชวงศ์โจวตะวันตกถึงราชวงศ์ชิง ความยาวสุทธิ 21,196.18 กิโลเมตร กระจายอยู่ใน15 เมือง/มณฑลของจีนตอนเหนือ โดยส่วนใหญ่อยู่ในมณฑลส่านซี(เมืองเอกคือซีอัน) มีความยาวมากถึง 1,838 กิโลเมตร 

จีนโบราณยุคชุนชิวจั้นกั๋ว(770-221ปีก่อนคริสต์ศักราช) ถือเป็นยุคที่มีความแตกแยกวุ่นวายมาก รัฐน้อยใหญ่สู้รบกันอยู่เนืองๆ จึงก่อสร้างกำแพงเมืองป้องกันข้าศึกรุกรานผุดขึ้นมากมาย แต่เป็นแบบกำแพงช่วงสั้นๆ จนเมื่อจิ๋นซียึด 6 แคว้นได้สำเร็จก็ได้สร้างต่อเติมกำแพงเหล่านั้นให้เชื่อมต่อกัน

ความยาวกำแพงเมืองจีนยุคแรกและภายหลังสร้างต่อเติมครั้งใหญ่ในสมัยราชวงศ์ฉิน(ฉิน 221-206ปีก่อนคริสต์ศักราช)ต่อเนื่องมาจนถึงราชวงศ์ฮั่น(ฮั่น 206ปีก่อนคริสต์ศักราช – ค.ศ.220) มีความยาวรวมแล้วกว่าหมื่นกิโลเมตร โดยสมัยหมิง(ค.ศ.1368-1644) เป็นอีกหนึ่งช่วงที่มีการก่อสร้างและซ่อมแซมครั้งใหญ่ความยาวถึง 8,851.8 กิโลเมตร ดังนั้น กำแพงเมืองจีนส่วนใหญ่ที่หลงเหลือให้เห็นอยู่ในปัจจุบันจึงเป็นผลงานสมัยหมิงนั่นเอง

แม้กำแพงเมือง "ด่านหวงฮวาเฉิง" ในเขตหวัยโหรวยของปักกิ่ง จะมีความยิ่งใหญ่อลังการไม่เท่า "ด่านปาต๋าหลิ่ง" และงามวิจิตรไม่เท่า "ด่านมู่เถียนอี้ว์" แต่ให้ความรู้สึกสงบฉ่ำชื่นใจกว่าจุดไหนไหนในปักกิ่ง โดยที่มาของชื่อ "หวงฮวาเฉิง(เมืองดอกไม้เหลือง)"เพราะทัศนียภาพโดยรอบราวพ.ค.-มิ.ย. จะถูกปกคลุมไปด้วยสีเหลืองอ่อนของดอกเกาลัดที่เบ่งบาน กลายเป็นความงามพิเศษอีกอย่างหนึ่งของที่นี่

โดยเขตหวัยโหรว ได้ชื่อว่าเป็น "ถิ่นกำเนิดเกาลัดจีน" มีประวัติการปลูกมายาวนาน สมัยราชวงศ์ชิงก็มีบันทึกไว้ว่า "เกาลัดเขตหวัยโหรวดีล้ำเป็นที่สุด" เพราะมีความหอมหวานเป็นพิเศษกว่าที่อื่น ว่ากันว่าแม้แต่พระนางซูสีไทเฮาก็โปรดเสวย "โวโวโถว" ที่มีส่วนผสมผงเกาลัดเป็นพิเศษด้วย

แฟนต้าฯ พาตะลุย โดย วังฟ้า 羅勇府

โวโวโถว(窩窩頭) เป็นอาหารประเภทแป้งอีกแบบหนึ่งของคนจีนทางเหนือ โดยทำจากแป้งข้าวโพดและถั่วเหลือง อุดมด้วยใยอาหาร ซึ่งในอดีตจะเป็นอาหารหลักของคนจน รสชาติจะแห้งกระด้างกว่าก้อนหมั่นโถว